The best 3D movie experience

The new Wim Wenders documentary “Anselm,” opening this weekend at the Music Box Theater, makes spectacular and flexible use of the best 3D movie experience I can remember. If your idea of ​​a contemporary 3D movie is straight up a remake of “Clash of the Titans” wearing cheap glasses and squinting at the Kraken and a bunch of gray crap on the screen, well, this isn’t it.

This is something else.

You too can go into “Anselm” knowing roughly as much as I do (more or less), and Wenders’s latest nonfiction portrait of an artist and his circle will work effortlessly, because it’s simply beautiful.

[1945’tedünyayagelmenineşsizbirzamanıveyeriolanAlmanya’dadoğanAnselmKieferanıtsalbirressamheykeltıraşkarmamedyakaşifiveısrarlakışkırtıcıbirünlüolarakortayaçıktıŞöhretivemuazzamölçeklifizikselolarakheybetlivizyonlarıhertürdeninsanıvezevkikızdırdıKiefer’inyakınAlmantarihineodaklanmayabaşladığı1960’larınsonlarındanbuyanapekçokkişionunmitlereefsanelerevetanrılaraolantakıntısınısorguladıveyaonlarasaldırdı;bunlarHitlerveÜçüncüReichdönemindekudurmuşbirmilliyetçicoşkuyubesleyensembollerinaynısıydı

“Anselm”de şu anda 78 yaşında olan Keifer, neredeyse komik derecede geniş stüdyolarda ve arazilerde çalışıyor ve düşünüyor. Bunlardan biri Almanya’nın Höpfingen kentinde dönüştürülmüş bir tuğla fabrikasıdır. Bir diğeri 200 dönümlük alanı kapsıyor; Kiefer, 30 yılı aşkın bir süredir Fransız Barjac köyünün dışındaki araziyi sergi alanına ve heykel alanına dönüştürüyor ve kendisi için hem ütopik bir an, hem de oldukça şaşırtıcı bir açık hava sanatı eseri. (Chicago notu: Sanatçının ilk Amerika retrospektif sergisi 1987’de Sanat Enstitüsü ve Philadelphia Sanat Müzesi tarafından düzenlendi.)

Wenders’ın filmi, Kiefer’in hayatını, seyahatlerini, etkilendiği yerleri ve sanat eserlerini anlatıyor. “Anselm”in açılışında, “Antik Çağ Kadınları” enstalasyonunda bulunan 17 figürden ilham alan (ya da onlardan ödünç alınan?) vahşi doğada başsız kadın heykelleri ortaya çıkıyor.

Şair Paul Celan uzun zamandır sanatçının çalışmalarında merkezi bir figür olmuştur; Wenders’ın filmi, Celan’ın öyküsünün çoğunu ve Holokost’un gölgesindeki şiiri, Kiefer’in ve onu harekete geçiren şeylerin daha büyük, izlenimci kolaj portresine dahil ediyor.

Bu soruya sert ve net cevaplar alabiliyor muyuz? Hayır, bu benim için sorun değil (yine de Kiefer’in sanatı dışındaki hayatı, ilişkileri ve ilgi alanları hakkında neredeyse hiçbir şey öğrenmiyoruz. Wenders’ın “Anselm”i bir açıklayıcı değil, bir gözlemcidir. Yönetmenin akıcı, paradoksal olarak göze çarpmayan ancak etkileyici 3 boyutlu görüntüleri, onun eserlerini yakalıyor. 1945 doğumlu bir Alman iş başında (bazen bir alev silahıyla) ya da bir zamanlar tuğla fabrikasını gezerken.

Ekran görüntüsü genellikle, II. Dünya Savaşı’nın sonundaki haber filmi görüntüleri veya Kiefer’in çok daha genç bir adam olarak yükselişte olan röportajları da dahil olmak üzere çeşitli resimsel unsurlarla katmanlanıyor. Ayrıca “Anselm”de iki oyuncu sanatçının gençliğini canlandırıyor: Wenders’ın büyük yeğeni Anton Wenders ve Kiefer’in oğlu Daniel.

Chicago’daki Music Box’ta sunulan bu zarif başarı, bu özel sinema formatının sinsi sırrını açığa çıkarıyor. Şöyle: 3D belki de en çok izleyicinin kolektif yüzüne atılan parıltı, göz kamaştırması ve ucuz heyecanlarla (ateş, mızraklar, Jane Russell) tanınıyor. Ancak sessiz tefekkür ve derinlemesine düşünme için de aynı derecede iyidir. Wenders’ın dans tiyatrosu koreografı Pina Bausch hakkındaki muhteşem 2011 belgeseli “Pina” gibi, “Anselm” de hayal edilebilecek en gizli anahtarda 3D’dir. Sanatın yavaş yavaş, garip bir şekilde, gerçek zamanlı olarak yapıldığını görüyoruz. Ve bitmiş versiyona beklenmedik, sürekli değişen ve samimi görüş noktalarından, fısıltı kadar yakın bir mesafeden hayretle bakıyoruz.

Ve şimdi Chicago izleyicileri için birkaç teknik detay. “Anselm”, Nisan ayında tiyatronun 3D film festivali için kullanılacak yepyeni bir 3D sistemiyle Müzik Kutusu’nda gösterilecek.

“Anselm” için taktığınız gözlükler ucuz multipleks tek kullanımlık gözlüklere hiç benzemiyor. Teknik direktör Julian Antos, tiyatronun yakın zamanda Xpandvision tarafından üretilen 500 çift yüksek kaliteli 3D gözlük satın aldığını söyledi. Maliyet: kabaca çift başına 50 dolar, perakende satışta 80 dolar.

3D technology is built into the glasses, not into the movie projector or screen. “We are replacing the 3,000-watt projector bulb with a 4,000-watt bulb,” says Antos. “And we add a transmitter connected to the projector that talks to the glasses.”

My editor couldn’t quite believe that a movie theater would invest $35,000-$40,000 in 3D, mostly on these high-end glasses. Surely they will lose some of the inventory to thieves? Or is it for the moviegoers who are in a trance and distracted at the exit?

Antos admits that 3D glasses are “precision pieces of equipment.” And they will interact with butter, oil, and alcohol. And yes, we have a lot of faith in our audience.” But he adds: “I am confident that they will fulfill the task.” I am extremely grateful to have seen “Anselm” under the most favorable circumstances.

What to Watch?

Weekly

The latest from Tribune critics on what movies and television you should watch.

“Anselm” — 3.5 stars (out of 4)

No MPA rating (suitable for all ages)

Running time: 1:33

How to watch: Premieres Feb. 2 at Music Box Theatre, 3733 N. Southport Ave.; musicboxutheatre.com

Michael Phillips is a Tribune critic.

mjphillips@chicagotribune.com

excitement @phillipstribune